Sonunda anladık. Hep ulaşılabilir olmak ve ulaşabilmek, meğer bir tür uzaklıkmış.
***
Popüler kültürün gazına gelip şu lafa bayılıyorlar: "Hayat bir
armağan!" Ama daha paketi açmaya çalışırken endişeye kapılıyorlar.
"Bunu hak ettim mi?", "Ya hoşuma gitmezse!", "Karşılığında ne
yapmam gerek!" Sonrası... Bitmez tükenmez huzursuzluk ve değer
bilmezlik.
Belki Unamuno'ydu. Hatırlayamadım. Ama kim demişse doğru demiş:
"Bir konuşma sırasında çoğu kez diğerlerinin konuşmamızı
istediğinden daha çok konuşuruz."
Ona buna "cahil" diye diye cahilleşenler; "onu sevmem, bunu sevmem"
diye diye sevilmez biri olup çıkanlar... Ne çoklar! Ve en kötüsü
bunun hiç farkında değiller.