Tam önümde ak sakallı bir dede var. Bayrağı pelerin yapmış
üzerine geçirmiş.
Bayrağın altında kalın harflerle "15 Temmuz'u unutmayacağız"
yazıyor.
Gençler onu ve beni hızla sollayıp geçiyorlar. Ayakları yere
değmiyor sanki, öyle uçar gibi gidiyorlar.
İstikamet Yenikapı!
İstikamet ülkeye yeni bir kapı açıp içeriye taptaze bir hava
almak!
Üsküdar meydanının keşmekeşi ilk kez gözüme çok güzel
görünüyor.
Nasıl öyle görünmez.
Ellerde bayraklar, tişörtlerde, saç bantlarında, bilekliklerde ay
yıldızlar.
Durup bakıyorum.
Çarşılardan, atölyelerden, halı sahalardan, çay bahçelerinden,
pazar sabahını neşelendirmiş menemenin kokusu sinmiş mutfaklardan,
sıcak rüzgarla kavrulan Boğaz kıyılarından çıkıp Marmaray'ın
girişine doğru yürüyorlar.
15 Temmuz'da da böyle emin, böyle vatan aşkıyla, böyle en tabii
halleriyle tankların üzerine yürümüşlerdi.
Şimdi Yenikapı mitinginde Türkiye'ye kem gözle bakanların üzerine
üzerine yürüyorlar.
Yenikapı istasyonundan çıkarken heyecan artıyor. Bir grup "Fetönün
p...leri, yıldıramaz bizleri" diye bağırıyor, bir başka grup
"Allahu ekber" diye...
Sivastan gelmiş Adil dayıyla konuşuyorum; Fetöcüler oğlunu astsubay
okulundan son sınıfta çıkartmışlar. "Bunların olacağını aylardır
seziyorduk" diyor.
Kırşehirli Ahmet otobüsten sabah inmiş. 19 yaşında henüz. Öğlene
kadar Kız Kulesi'nin karşısında vakit geçirmiş. Şimdi Yenikapı'da.
Mutluluğunu tarif edecek söz bulamıyor; sadece "yendik Haşmet abi"
diyebiliyor; "ezdik iblisleri!"
Bazı gruplar geliyor; bez parçalarından pankartlar yapmışlar,
üzerlerine köylerinin adlarını yazmışlar. Sakarya'dan, Bilecik'ten,
Bursa'dan...
Bursalı Saliha gencecik bir kız. "Bir daha olur mu?" diyorum. "O
zaman Allah şehadeti nasip etsin inşallah[H1] !" diye cevap
veriyor.Alana girerken yanımdaki orta yaşlı adam kalabalığı görünce
"Allahım" diye haykırıyor; "ölürüm, ölürüm."
Bu satırları yazmak için bir köşe bulup bilgisayar başına
oturduğumda siyasilerin konuşmalarının başlamasına iki saat
vardı.
Fakat millet çoktan konuşmaya başlamıştı.