Bu kadar az bilgiyle bu kadar çok iddiacılık, olacak şey değil... Yaşları 45 ile 60 arası dört kardeş siyanürle intihar ettiler ve gördük ki, olayın sebebi hakkında herkesin bilgisi olmasa da bir fikri, iddiası, hatta kesin bir yargısı varmış. Resmen ortalık karıştı. Yok, sebep alkolmüş, yoksullukmuş, aslında cinayetmiş vs. Emniyetten gelen bilgiler bunları yalanlıyor ama dinleyen kim? Ama kimse kardeşlerin ömürlerini annelerinin dibinde geçirdiklerini ve anne öldükten sonra ruhsal sağlıksızlığın büyüme ihtimalini görmek istemiyor. Bana sorarsanız, sanki hissettiğimiz bir gerçekle yüzleşmek istemiyormuş gibi iddialaşıyoruz. Modern aile madalyonunun karanlık yüzüyle; yen içinde kalıp kangrene dönüşen kırık kollarla, bir türlü hayata eklemlenemeyen yetişkin çocuklar gerçeğiyle hesaplaşmaktan korkuyoruz sanki...
*** Benim gençliğimde eski İstanbul ailelerinin problemiydi. Yetişkin çocuklar evlenmez, evden ayrılmaz, anne veya babalarının yanında biraz hasta bakıcı biraz çocuk kalarak yaşamayı sürdürürlerdi. Rantiye düzenleri bozulup maddi imkanlar tükendikçe ruhsal durumları da bozulurdu. Elbette patolojik bir dokuydu bu... Şimdi dikkatimi çekiyor. Bu tür aileler bütün toplumsal kesimlere yayılıyor.
*** Uzatmadan söylemek istediğim ş...