Son isyan hareketi insaf ve vicdan sahibi her insanımızı üzdü, acılara boğdu, maddi ve manevi bir takım zararlara da sebep oldu; bütün bunların istenmeyeceği, bunlardan kimsenin hoşlanmayacağı açıktır. Ama bugün mealini ve kısa açıklamasını vereceğim âyete göre nefsin istemediği, insana ağır ve zor gelen, başta şer gibi gözüken bazı şeylerin sonu hayırlı, faydalı ve gerekli olabiliyor.
Çarşamba akşamı OHAL ilan edildi, eğer son isyan hareketi olmasaydı, insanımızı ağlatan ve yakan acılar çekilmeseydi ilan edilemezdi, böyle bir geçici rejim olmadan da yeni şer teşebbüslerin önüne geçmek için köklü tedbirler alınamaz, temizlikler yapılamazdı. Sıradan bir memuru hak ettiği için görevden alsanız derhal yargıya başvuruyor, ya adamını veya bir kulpunu bulup mel'anetini icra etmek üzere görevine dönüyor ve daha şirret, korkusuz, saldırgan olabiliyordu.
Olağanüstü hal ilanı üzerine medyada toplanan bazı “hürriyet aşıkları”, “ama, fakat, lakin…” diye konuşmaya, özgürlüklerin zaruret miktarı kısıtlanmasına bile itiraz etmeye başladılar. Ama âyet diyor ve tecrübe de gösteriyor ki, gerektiği halde zahmete katlanmayan, zaruret bulunduğu halde bir miktarcık özgürlükleri kısıtlamayanlar bindikleri dalı kesiyor, yalnızca hürriyeti değil, onun zeminini de kaybedebiliyorlar.