Bizim geleneğimizde bir kimse ile buluştuğumuz veya
rastlaştığımızda selam veririz, duruma göre hal hatır sorarız,
ayrılacağımız zaman da “Allah'a ısmarladık, kalın sağlıkla,
Allah'a emanet olun…” deriz, muhatabımız da bunlara uygun
sözler söylerdi. Şimdiler de değişen ahlakımızı, insana ve topluma
bakışımızı tam olarak yansıtan bir laf çıktı ortaya:
“Kendine iyi bak”.
Biri diğerine “kendine iyi bak” diyorsa bunun iki
manası olur: 1. “Benden ve başkasından sana fayda yok,
sen kendi başının çaresine bak”. 2. “Başkası seni ilgilendirmez,
başkası yüzünden rahatsız, dertli, fedâkâr olma!”
İnsan haklarından ve demokrasiden söz edenler “birey,
birey” diye diye, varoluşçular da “başkası
cehennem” diyerek inanları bu hale getirdiler, bireyci ve
egoist yaptılar.
Benim yetişme çağımda analar ve babalar geleceklerini evvel Allah
çocuklarında görürler, “Oğlum büyüyecek, eline ekmeğini
alacak, eve bir de gelin alacağız, onlar bize bakacak, hizmetimizi
görecekler, işte o zaman biz beş vaktimizi camide kılar, haccımızı
yapar, kalan ömrümüzü huzur ve rahat içinde
geçiririz” derlerdi.