Kış çiçeklerinin yüzü güldü üç gündür. Lodos sıcaklık getirdi
kente.
Güneş ışınlarıyla toprağa inerken yağmur damlaları, yedi rengin
kuşağı çıkar karşımıza...
Bulutların arasında görünen o gökkuşağı bir güzelliği yansıtır,
insanın içini ısıtır.
Usta ne demişti bir yazısında:
“Paylaşım, mutluluğun bereketidir!”
Yaşadığımız coğrafyada güzellikleri paylaşmak, insanca yaşamak
derdimiz. Çocuklarımıza aydınlık bir gelecek bırakmak.
Silahların susması, ölümlerin sonlandırılması...
Gerçek mutluluğun tüm insanlığın altına çekilen toplam çizgisindeki
duyarlılıktan oluştuğunu yazmıştım bir süre önce.
O duyarlılık giderek yok oluyor, kan, intikam duyguları ortalığı
yangın yerine çeviriyor...
Yaşanan bir anı, yazıyla somutlaştırmak, insan sıcaklığını onun
içine koymak, uzun uzun düşünmek...
Bir sevgi, barış, umut, aydınlık ormanı kurmak, genç fidanları
büyütmek; kış yağmurlarıyla yükselen toprak kokusunu içine
çekmek.
Birkaç dakika gözlerimizi kapatıp Cizre’ye, Silopi’ye, Sur’a,
Nusaybin’e gitmek, orada yaşayan insanlarla konuşup haykırmak:
“Yeter artık!”
O toprak kokusu insancıl düşlerimizi çoğaltır bizim...
Yaşamımıza yaşam katar...
Eşzamanlı nice anlar gözlerimizin önüne gelir, yaşam sevincimiz
artar.
Kardeşliğe, barışa giden yol budur!
Mutluluğun temeli paylaşım kavramını oluştururken hem güzellikleri,
hem sevinci, hem de acıyı, hüznü birlikte yaşarız...
***
Kış yağmurlarıyla çiçeklerin yüzünün gülmesi, hayatı kucaklamak,
insan sıcaklığı...
Yaşanan bir an bize ölümleri anımsatmasın; hüzünleri, acıları
içimizde çoğaltmasın.
Güneşin çocukları olalım, yıldızların...
Akan bir ırmak, bir lacivert deniz, dağların dorukları...
Tüm dünya çiçeklensin, akan kan dursun, gelin kardeşçe birlikte
yaşayalım...
Sen acısını, kaygısını biliyor musun orada yaşayan insanların? Sen
tanık oldun mu hiç yataklarlarıyla, yorganlarıyla ilçeyi terk eden
kadınlara, erkeklere, çocuklara?
Gelin gerçek mutluluğu yakalayalım hep birlikte...
Hendekler kazarak, duvarlar örerek, kör terörün peşinden giderek
yaşanmaz!
Gökkuşağının resmini yapalım hep birlikte, insanca yaşamak için,
sermaye-emek çelişkisini görerek birlikte olalım...
Bir gazeteci, sanatçı, bilim insanı, emekçi, edebiyatçı insanlarla
paylaşır bilinci...
Hani o toplam çizgisi vardı ya, mutluluk için insanlık toplam
çizgisindeki duyarlığı oluşturan...