Razaman ve Fatma
Şahin Mardin Dargeçit’e bağlı Kılavuz köyünde
yaşıyordu 5’i kız 16 çocuğuyla birlikte...
Karı-koca köylerinde bir ev yaptırmışlar, 100
bin liralık borca girmişlerdi. Köyde çalışarak bu
borcu ödemeleri oldukça zordu.
Baba Ramazan Şahin iki yıl önce 13 çocuğunu yanına alıp İstanbul’a
göç etti. Karısı Fatma köyde kaldı okula giden 3 çocuğuyla
birlikte. Ramazan’ın babası hastaydı ve ona bakıyordu
Fatma.
Ramazan inşaatlarda çalışıyordu, iki
büyük kızı
ise tekstil atölyelerinde.
Hayatları bir gün altüst oldu. Tarlabaşı’nda yaşadıkları binanın
çatı katı yandı. 16 kardeşin en küçükleri 2
yaşındaki Vedat, 3
yaşındaki Abdurrahman ve 5
yaşındaki İsa kapısı kilitli olan
dairede yanarak can verdi...
Bir acıydı bu...
Bu olayı belki hiç duymadınız ya da duydunuz.
Bir süre sonra unuttunuz.
Bir hafta
önce İstanbul’da yaşandı...
Tarlabaşı’nda.
Baba Ramazan, her sabah işe giderken çocuklarını evde büyük kızına
emanet ediyordu.
O gün de öyle yapmıştı...
Acı haber çabuk duyuldu, televizyonlar canlı yayın yaptı.
Bu bir alın yazısı mıydı?
***
Bir cumartesi
sabahı acılı babanın çığlığını
duyar gibi oluyorum.
De Andrade’nin “dünyayı
taşıyor omuzların” dizelerini mırıldanıyorum:
“Kadınlar boşuna çalarlar kapını, açmazsın.
Tek başınasındır, ışıklar söndürülmüş
ve karanlıkta parlar kocaman gözlerin.
Belli ki acı çekmeyi bilmiyorsundur artık.
Ve hiçbir şey istemiyorsundur dostlarından.”
Savaşlar, kıtlıklar, evlerde aile kavgaları...
Hayatın sürüp gittiğini kanıtlıyor... O babanın çığlığı,
öfkesi... 16 çocuk... İşte
bu Türkiye fotoğrafı...
Baba Ramazan anlatıyor:
“Ben, eşim, yatalak olan hasta babam ve çocuklarımla
birlikte 19 kişiyiz. Tarlamız yok ki ekip biçelim. Bir ev
yaptırdık ve 100 bin lira borca girdim. İki yıl önce 13
çocuğumla birlikte İstanbul’a çalışmak için geldim. Para
biriktirip köyümüze dönecektim. Ama bu
faciayla karşılaştım. Yeni hayaller kuruyordum. Üç yavrum
yanarak can verdi, hayatını kaybetti. Çalışmakzorundayım.
Çalışacağız öteki çocuklarımla birlikte ve köyümüze
döneceğiz.”
Redingotlu ölüleri anlatıyor bu acıklı öykü insana.
Yüreğim kavruldu...
Başım döndü.