Ellerimden tut, sakın bırakma beni ne olursun!
Korkularım var, yitip giden
umutlarım...
Güneşim ol benim, yıldızlarım, gülümseyen ay
ışığım...
Zamanın saatini kur bana, sakın yalnız bırakma!
Elektrikler kesik, sular akmıyor...
Hayat paramparça, yaşanır gibi değil.
Yaşlılar, hastalar, okula gidemeyen
çocuklar.
Paramparça olmuş yürekler.
Anne karnında kurşunlanan
bebeler.
Çocuklar katlediliyor buralarda, çocuklar. Sesimizi
duyan yok.
Harabe kentler, alev alev yanan hastaneler,
okullar...
Güneydoğu kuşatma altında...
Neredeyse bir buçuk milyon insan soluk alamıyor bu kış
gününde. Silopi’den Sur’a;Cizre’den Nusaybin’e
dek.
Devlet
ve PKK arasındaki güç
gösterisinde kan akıyor oluk oluk. Şehit
cenazeleri, etkisiz hale getirilenler. Karanlık
sokaklarda
kim vurduya gidenler.
Lanet olsun kör teröre,
baskıya, şiddete...
Bak,
fotoğraflara iyi bak...
Sırtlarındayatak, yorgan, yastık yürüyorlar
yollarda.
Göç yolları tıkamış gülüm bizim oralar
da...
Hayat durmuş!
Haydi tut ellerimden sıkı sıkı...
Üşüyorum, korkuyorum, 10
yaşında bir çocuğum ben.
Yalnız, yapayalnız.
Kürt olduğum için bu
yaşta potansiyel
terörist oldum, okulum kapalı
gidemiyorum.
Havada barut kokusu var, sokak
arala
rında tanklar, askerler, polisler.