17 yıl önce “görücü usulü”yle imam nikâhı kıyılarak evlendirilmiş…
Haberi Cumhuriyet’te okudum.
Kanım dondu!
Kocasından 17 yıl boyunca sürekli şiddet görmüş. 11 parmağı koparılmış.
Beş çocuk annesi 35 yaşındaki Gülfidan Sepil’in öyküsü yürekler acısı.
İşkence…
Falaka…
17 yıl boyunca görmediği işkence yok. Hepsine katlanmış yuvasının yıkılmaması için.
Sonunda Ankara’daki evinden kaçarak Van’da yaşayan ağabeyinin evine sığınmış.
Van’da savcılığa başvurup imam nikâhlı kocasını şikâyet etmiş Şanlıurfalı Gülfidan.
Van Yaşam Kadın Çevre Kültür ve İşletme Kooperatifi aktivisti Gülmay Gümüşhan yaşanan bu dramı değerlendirirken şöyle diyor:
“15 yıldır kadına yönelik şiddet alanında çalışma yapıyorum. Bugüne dek böylesi bir olayla karşılaşmadım.”
Şiddetin dozu her geçen gün artmış…
İçinde öldürülme korkusu, çocuklarının gelecek kaygısı ağır basmış.
Yolu yaşamın bittiği yere düşmüş…
Bilinmez bir tutku, çığlık çığlığa olan yalnızlığın hüzün bahçelerinde hayatın dramıyla buluşmuş.
Cumhuriyet’te haberi okurken içimde fırtınalar koptu.
Cahit Külebi’nin dizeleri aklıma geldi:
“Bu gece, bu gece
Uykusuzum, kederliyim, deliyim
Yüzünde uzak sevgilerin derin aydınlığı,
Durmayalım şehir şehir, yıldız yıldız karanlıkta
Bu gece ölmemeliyim.”