Bir yanda barış çığlıkları, öte yandan ölüm haberleri...
Bir yanda acı, öte yanda umut!
Anlat bana gülüm, ölümün adı ne, anlat bana ciğerim barış nerede?
Silahlar susmadan, silahlar bırakılmadan barış gelir mi?..
Önce çağdaş insan olmak gerekir dağ çiçeğim, mor menekşem...
Düşmanlığın kaynağını, kökenini, gerekçesini, nedenlerini araştırıp bulacaksın...Kör güdülere ve ön yargılara benliğini kaptırmayacaksın...
Düşmanlığın kölesi olan kişinin ilkelleştiğini görürsün yakın tarihimizin kanlı sayfalarında.
Boşaltılan köyleri, o büyük kaçışı, ormanların nasıl yakıldığını.
Emperyalizmin oyununu anlayacaksın... Bağnazlığın ve şovenizmin ne olduğunu kavrayacaksın...
Sevgiyi!
Aşkı!
Barışı!
Tüm bunları alt alta koyup hayatın nasıl yaşandığını öğreneceksin...
Bu coğrafyada yaşayan tüm insanları seveceksin, kucaklayacaksın...
Ayrımcılık yapmayacaksın!
Hele hele din, dil, ırk, mezhep, inanç ayrımcılığını siyasetin içine sokup, oy devşirme aracı olarak kullanmayacaksın.
O zaman çağdaş insan olursun...
O zaman kör güdülerden ve önyargılardan kurtulur, düşünceler ırmağına doğru yürüyebilirsin.
Yükselen sularda bir hayat vardır baktığında...
Ve o an sen haykırırsın:
“Tepeden tırnağa yanıyorum çocuğum tıpkı bir aşk gibi...”
***
Masallar hep aynıdır...
O masalları sen gerçek sanırsın...
Çünkü uyursun hemen!
Uyandığında gördüğün rüyayı anımsarsın. Var olan yolsuzlukların, soygunun, talanın, hırsızların nasıl yitip gittiğini...
Kürtlerle “çözüm süreci, barış havası” dinletisiyle bunun da nasıl uçup gittiğini,“yok” sayıldığını...
Hem Kürtlerden, hem milliyetçilerden oy alma becerisinin 25 yıl alacağını sanıp 7 Haziran’da milletin “yeter artık” deyip seni yüzde 41’lere indireceğini düşünmediğin gibi...