Cadde'de bir kafede oturuyorum (Eylül 2013)...
2020 Yaz Olimpiyat ve Paralimpik Oyunları'na evsahipliği yapacak
şehir oylanıyor…
Cep telefonumdan canlı olarak takip ediyordum oylamayı… Finale
gelinmişti… 2020 Olimpiyatları ya İstanbul'da olacaktı, ya da
Tokyo'da…
Ve sonuç açıklandı… Kazanan Tokyo!…
Birden kıyamet koptu… Ses, yan masalardan geliyordu… 'Oley' diye
bağıranlar, 'Çak' hareketi çekenler.., yüzlerde gülücükler…
Dedim, n'oluyoruz yahu?!...
Hani Tokyo'da bir kafede değiliz…, İstanbul'dayız… Yanımızdakiler
de Japon turistler değil üstelik!... Bunlar basbayağı ultra-beyaz
Türkler…
'Ulan bu dümbükler neden seviniyor ki?!...' dedim… (İçimden
söyledim tabii.., Bayağı kalabalıklardı. Hani tatsızlık çıksın
istemedim!...)
Bu Japon sevgisinin sebebi hikmeti nedir Twitter'a girince
anladım…
Mine Kırıkkanat, Erdoğan düşmanlığı yüzünden 'Japonlaşan Beyaz
Türk'ün 'haleti ruhiyyesi'ni çok iyi anlatan bir twit atmıştı
sonuçların açıklanmasından hemen sonra;