Gerçekten bu sorunun cevabını bilen var mı? Bağımsızlık desen, PKK bağımsızlık istemediğini ilan edeli nerdeyse yirmi yıl oldu. HDP zaten "Türkiyelileşmek" stratejisini merkeze alan bir kampanya yaptı.
Demokratik özerklik desen, bu ancak yeni anayasayla mümkün olan bir idari sistem değişikliği ki son saldırılarla meclisin ve siyasî iradenin eli kolu bağlanmış oldu. Anadilde eğitim desen, devlet zaten özel okullarda bu uygulamaya geçerek esnekleşebileceğini gösterdi. Ki bu da yine anayasa değişikliği gerektiren bir siyasî reform sürecini gerektiriyor ve PKK saldırıları bunu da konuşulamaz hale getirdi.
Öcalan'ın özgürlüğü desen, Demirtaş'ın 1 Nisan 2013'te, Öcalan'la bizzat yaptığı görüşmeden sonra dediği üzere Öcalan, "Mesele benim özgürlüğüm değil. Devlet bana bu hafta, bu ay serbest kaldın dese bile buradan çıkmam" diyor.
Öcalan'ın muhatap alınması desen, devlet bu yolu denedi ve sonuç ortada. Üstelik Öcalan'ın defaatle çağrı yaptığı gibi sınır dışına çekilme gerçekleşirse hükümet çözüm sürecine dönülebileceğini ilan etti.
Yine üstelik çözüm süreci başladığında, KCK'nın başı olan Murat Karayılan, "Biz Önderliğimizle varılan mutabakata bağlıyız.
Öcalan'ın kararı bizim kararımız" demişken, seçimden sonra KCK, 12 Haziran 2015'te, "Mevcut İmralı koşullarında bulunan Önder Apo'nun da böyle bir çağrıyı yapması mümkün değildir. Silah bırakma kararını biz veririz" diyerek Öcalan'ın sözünün gücü olmadığını ilan edip onunla görüşmeyi anlamsızlaştırdı.
Ekolojik toplum desen, sanırım insan öldürerek, daha yeşil bir topluma ulaşma amacına kimseyi inandıramazsınız. Siyasetin yollarının tıkanması desen, eski KCK davasında tutukluların bırakıldığı, Erdoğan'ın Diyarbekir'de "hapishanelerin boşaldığı, dağdakilerin indiği bir Türkiye hayal ediyorum" diyerek çözümün ufkunu çizdiği, yer isimlerinin iadesinden andımızın kaldırılmasına dek pek çok başlıkta yerinde saymadığını gösteren bir iktidar aklının olduğu, HDP'nin MHP kadar vekil sahibi olduğu, üçü büyükşehir olmak üzere 102 belediyeyi yönettiği bir Türkiye'den bahsediyoruz.