Çünkü duygularımı ifade edecek kelimeler sözlüklerde yok..
Bayramımı eşsiz yapan iki şey vardı..
Ailem ve dostlarım..
Kemaller (Kardeşim ve eşi Nükhet) Ankara'dan geldiler.. Kızları Zeynep ve damat Tolga zaten bizim Alkent'e 100 metredeler.. Serpiller de her yaz olduğu gibi Tuzla'ya taşındılar.. Oğulları Ömer, eşi Başak ve ailenin göz bebeği küçük Leylüş de gelecekti, ama evlerinde fare çıkmış, elektrik kablolarını yiyor ve kontak yaptırıyormuş. Onlar evde fare beklediler bayram boyu.. Bahçemde bu yaz doğan kedi yavruları da Leylüş'ü beklediler..
Bizim bahçede doğan kedilere isim vermek Leylüş'ün görevi.. İkisine Gamziş ve Minnoş demişti. Bu yaz başı doğan ikisi hâlâ adsız.. Fare ele geçerse onlar da isimlerine kavuşacak inşallah!.
Üç kardeş bir aradaydık, şeker gibi Şeker Bayram'ında.. İki de dost..
Birisi Kanlıca'da, İkinci Bahar'ın sahibi Erdoğan..