İlk unutulmaz Cumhuriyet Bayramım, Bandırma'daydı.. 40'lı yıllar.. O günün unutamadığım duygusu da, kıskançlık.. Evet.. Evet.. Aynen öyle..
Ağabeyimi kıskanmıştım. O izciydi. Pırıl pırıl izci elbiseleri içinde nasıl çarpıcıydı..
Yetmezmiş gibi, bir de trampet takımındaydı, okulun.. Şehri ana caddeden boydan boya yürüyen okulun en önünde, atılan adımlara ritm vererek yürür ve yürütürdü trampet takımını.. Karşılıklı kaldırımlara doluşmuş insanlar da nasıl çılgınca alkışlarlardı onları..
Nasıl hasetle bakardım aralarındaki ağbime..
O yıllarda bütün bayramlar aslında çocuklar içindi sanki.. Dini, milli her bayramda, "Bayram" yapardık.. Ve öğrenirdik.. Neler neler öğrenirdik.. Eğitimdi aslında, bayramlarımız..