Önce 87'nci yaşını kutlarım.. Bu yaşta hâlâ sahnelerde olman,
hala Eskişehir, İzmir, Mersin demeden ülkenin dört bir yanında
oyunlar sahneye koyman, bizlere nasıl örnek oluyor, nasıl umut,
yaşam ve savaş gücü veriyor bilemezsin.
"İnsan bitti demedikçe bitmez" deyişimin yaşayan kanıtısın Haldun
Ağabey..
Dormen'den söz ettiğimi anlamışsınızdır. Bana daha 14 yaşında bir
ortaokul öğrencisiyken, tiyatroyu sevdiren adamdan..
Önce hayranıydım. Sonra tanıdım. Seveni oldum. Sonra onunla dost,
arkadaş olmak mutluluğuna da eriştim. Bugün Türk Tiyatrosu varsa,
yarısı Muhsin Ertuğrul'dur. Yarısı Haldun Dormen..
"Sen de mi" dediğim işte o canım kadar sevdiğim kültür, sanat ve
hayat adamı..
Onun kurduğu, saygınlık kazandırdığı, örnek yaptığı Afife Ödülleri,
peşin fikirli, hatta kafatasçı diyebileceğim jüriler sayesinde, bir
"Körler, sağırlar" yarışmasına dönünce, başlangıçta en büyük
desteği veren köşe yazarı olduğum halde, elimi ayağımı bu konudan
çektim. Köşemde, bana göre artık on paralık değeri kalmayan Afife
Ödülleri'nin anılmasına gerek kalmamıştı çünkü.