Dün (yani yazdığım güne göre dün) 11 Ekim, Yıldız Kenter'in doğum günüydü. Türk Tiyatrosu'nun gelmiş geçmiş en muhteşem isimlerinden Büyük Yıldız, 90 yaşında..
Dün, 11 Ekim Çağdaş Türk şiirinin en unutulmaz isimlerinden Attila İlhan'ın ölüm yıldönümüydü..
Kaptan'ı 13 yıl önce kaybetmiştik.
Yıldız'ı, Büyük Yıldız'ı ilk izlediğimde, ortaokul son sınıf öğrencisiydim.
Hatay'dan gelmiştik, babamın Ankara'ya tayini çıkınca..
Babam, adı edebiyat tarihimize "Şair-i Âzam" olarak geçen Abdülhak Hamit'in (Tarhan) büyük hayranıydı. Evde tüm eserleri vardı. Babam zaman zaman onun eserlerinden parçalar okurdu.
Devlet Tiyatrosu'nda çok ünlü oyunu Finten'in oynadığını duyunca, koşmuş gitmiştim.
Bir anı.. O devirde tiyatrolar, pazartesi hariç her gece, ayrıca, çarşamba, cumartesi pazar da matine olmak üzere haftada 9 temsil yaparlardı.
Devlet Tiyatrosunun haftalık biletleri çarşamba sabahları Küçük Tiyatro gişesinde satışa çıkardı. Kuzen Necip'le (Kışlalı) saat beşte falan kalkıp kuyruğa girer ve gişenin sekizde açılmasını beklerdik..
Bugünün kuşaklarına masal gibi geliyor değil mi?.
Finten'i oynayan, Konservatuardan yeni mezun genç kıza adeta vurulmuştum. Nasıl harikulade bir oyunculuktu o..
Finten'in o ünlü tiradındaki "Ben Finten'i isterim" haykırışları inanın 60 bilmem kaç yıl sonra hâlâ kulaklarımda..
Yıldız'dı o işte.. Yıldız Kenter..
Ondan sonra hiçbir oyununu kaçırmadım..
Hepsi muhteşem oyunlardı.. Devlet Tiyatrosu muhteşemdi o yıllar zaten..
İzlediğim Yıldızları saysam, tiyatro kataloğuna döner bu sayfa.. Hepsi unutulmazdı.
Nasıl unutayım?.
Ama Finten gibi beynime çizilen sahneler var.. Mesela Çöl Faresi'nde, para bulunca fakir evine sipariş verdiği sahne..
"Pirinç de yollasınlar.. Şeker de göndersinler" deyişi telefonda.. Sırf o sahne için o oyunu önce Ankara'da, daha sonra kardeşi o unutulmaz Müşfik'le taşındıkları İstanbul Şehir Tiyatroları'nda ve kurdukları Kenterler'de kaç kez izledim..
Onu sahnede son izleyişim, 2005'te Kenterler'deki Gece Mevsimi'ndeydi. Selçuk Yöntem buradaki olağanüstü performansıyla "Yıldızlar" statüsüne girdi.
Üç Genç kız ve büyükanneleri bir İrlanda köyünde sessiz sakin yaşarken, civarda çekilen bir filmin oyuncularından genç adamın evlerine gelmesiyle hayatları birden değişir. Yıldız ve Selçuk kadar kızları oynayanlar, hele Demet Evgar ve Yeşim Koçak da çok çok iyiydiler.
Bu oyunu da üç, dört defa izlediğimi hatırlıyorum.
Büyük Yıldız, sadece Türkiye'de "Büyük" değildi. Rusya'da, Amerika, İngiltere, Kanada, Almanya, Hollanda, Yugoslavya'da İngilizce ve Türkçe oynadı.
Almadık ödül bırakmadı..
Üç Altın Portakal. İki Afife.. Ulvi Uraz, Avni Dilligil Tiyatro ödülleri.
Kültür Bakanlığı ve İKSV Ömür Boyu Onur ödülleri.. Cumhurbaşkanlığı Kültür Sanat Ödülleri içerdekilerin birkaçı.
İtalyan Kültür Birliği ödülü, Roma'da mesela. Korsika Film Festivali En İyi Kadın Oyuncu ödülü mesela..
Dünya Kuruluşu tarafından, "Yüzyılın 100 Kadını" arasına seçilmesi mesela..
Tabii, en büyük ödülleri yaşayanlar..
Bugün sahnede olanlar..
Hoca olarak yetiştirdiği ve Türk Tiyatrosu'na kazandırdığı sayısız sanatçı..
Ölümsüz Yıldız!.. Büyük Yıldız!..
Ne mutlu bize, sana sahibiz.
Ne mutlu bana, seni 60 yıldır tanıyor, izliyorum!.