1- Çoğu zaman kişinin hangi mesleği yaptığından çok, o mesleği nasıl icra ettiği önem kazanır.
Eğer kişi, mesleğiyle ilgili geride bir iz, emare bırakmışsa işte bu onun işini nasıl gördüğüne bağlı bir şeydir.
Buradan bakıldığında; kişi mesleğini sadece bir maişet kaynağı olarak görmüşse, biz onu hiç görmeyiz; adı ile mesleğini birlikte anma ihtiyacı hissetmeyiz.
Ama birisi işini, kendinden başlayıp kendinde biten, köksüz ve dalsız görmeyip; aslında evrende her şeyin birbirine muhtaç, birbirini besleyen, beri de sebep olanın ötede sonuca dönüştüğünün farkına vararak yapıyorsa;
Onun adı mesleği ile bitişir ve kalıcı olur.
2- “Bina yüksekliği ağaç boyunu geçmemeli” derdi Hüseyin Hoca.