Cuma günkü yazımızı;
'İnsan dışındaki bütün varlıklar bağımlılıkları içinde yaşarlar; sadece insan, bağımlılıklarını bağlılık haline getirirken, kendi hayatında verili olanı aşan bir imkânı izhar eder. İmkân bilkuvve varlık demek olduğundan, tahakkuku için ihtiyarı icab eder.' diye bitirmiştik.
Ancak Tahsin Görgün'ün makalesi burada bitmiyordu.
İstedik ki; bugün makaleyi tamamlayalım... (derken; kendimizce kısaltarak tabi ki...)
'Mümkün olan her şey ihtiyarın ilgi alanına girmez. İhtiyarın ilgi alanına girebilmesi için, mümkün olanın mevcudun ikmali ile alakası olması gerekir.
'Mevcut, bir cihetten kâmil, başka bir cihetten de eksiktir.