1
Abdülkerim Suruş’tan dinlemiştim, eğer hafızam beni yanıltmıyorsa;
Uçsuz bucaksız bir tarlada tek başına bütün görkemi ve görünürlüğüyle bir ağaç düşünün. Biz aklen biliriz ki o ağacın varlığının ve yaşamasının temel nedenlerinden bir tanesi etrafını saran havadır. Hayatidir ama biz o havayı görmeyiz. O varlığını ve önemini dayatmaz ve bağırmaz.
2
Ne zaman televizyonlarda salt ilahiyatçıların katılımıyla yapılan programlara rastlasam yukarıdaki benzetmeyi hatırlarım.
Görünür olmak için kalın sesli harflerle konuşan, bol bol söylediklerinin altını çizme ihtiyacı duyan ve hatta bağıran bir din algısıyla karşılaşırız bu tür toplantılarda,