Gülen, geçmişteki bütün iktidarlarla iyi geçindi. Ecevit’in, Yılmaz’ın, Çiller’in ayağına gitti. Demirel’e ödüller verdi. Onların karşısına hiç dikilmedi. Özellikle 28 Şubat döneminde, sonrasında DSP-ANAP-MHP koalisyon hükümeti döneminde yolsuzluklarla hiç ilgilenmedi. O günlerin şahidi olarak söyleyeyim; Gülen’in dediği şuydu: Bizim işimiz yolsuzluklarla mücadele değil, biz gönülleri fethetmeliyiz. Yolsuzluklar ancak ondan sonra düzelir... Fethullah Gülen’i, asıl 7 Şubat 2012 MİT krizinden itibaren iyi tahlil etmek lazım. İlk cevaplamamız gereken soru şu: Gülen; MİT Müsteşarı üzerinden Başbakan Erdoğan’a neden ve nasıl savaş ilan etti? Kim onu cesaretlendirdi, itekledi? Ne oldu da, Pensilvanya’da ABD’nin kontrolündeki Gülen, aniden Erdoğan düşmanı kesildi? Yolsuzluklara gözünü kapatırken birden bunu Türkiye’nin en önemli meselesi gibi gösterip, bu bahane ile AK Parti hükümetini 17/25 Aralık darbesi ile neden düşürmeye kalktı? Gülen, İslam’a hizmet davasını sattı. Öyle olmasaydı, CIA gölgesinde, küresel güçlerin arzuları istikametinde AK Parti hükümetini devirmeye, siyaseti dizayn etmeye, samimi ve fedakâr insanları dini söylemle kendisine inandırıp, CHP ve HDP’nin oy ambarı haline getirmeye kalkmazdı... Kimisi diyor ki, CHP’ye, HDP’ye oy istemek neden yanlış olsun? Demokraside seçmen istediği partiye oy verir... Biz buna itiraz etmiyoruz. İtiraz ettiğimiz, seçmenin kendi iradesiyle değil, Pensilvanya’dan gelen Gülen talimatlarıyla topluca bir partiye yönelmeleridir. Eleştirdiğimiz, insanların hipnoz halinde, vicdanlarını ve iradelerini Gülen’e ipotek ettirmeleridir...