Bir süredir tarikatlar ve cemaatler konusunu yazıyorum. Fetullahçı darbe girişiminin dolayımında gündeme gelen bir konu bu. Gerçi Fetullahçı örgütlenmeyi salt siyasi bir proje olarak görüp meselenin sosyal boyutunu yok sayan bir yaklaşım geniş bir kesimde revaç bulabiliyor bugünlerde. Ama bu yaklaşımı tehlikeyle karşılaşınca başını kuma gömen devekuşunun realizmiyle eşdeğer görmek gerekir! Zira bugün itibarıyla artık İslam’ın özüne aykırı kabul edilen bir yapının geçmişte toplumun küçümsenemeyecek bir kısmında İslam adına kabul görmüş olması, pek öyle problem sayılmayacak bir konu değil.
Bana sorarsanız, söz konusu kriminal organizasyonun onca zaman boyunca toplumda meşru bir hareket olarak görülüp geniş ölçüde benimsenmesi ve kolayca taban bulabilmiş olması, yalnızca cehaletten veya geçmişteki “dışlayıcı”laiklik anlayışının doğurduğu reaksiyondan değil, biraz da toplumun İslam anlayışında bazı problemler olmasındandır diye düşünmeliyiz. Bunu düşündüğümüzde ise sivrisineklerle mücadele kapsamında asıl yapılması gerekenin o sivrisinekleri üreten bataklığın ıslahı olduğunu kolayca görürüz. Çünkü sivrisinekleri yok edip bataklığa dokunmazsak problemi gerçekten çözmüş olamayız. O bataklık bir süre sonra başka sivrisinekler üretir; problem devam eder gider.