Esas olarak iki ana kanat var aktüel siyasette. Bunlar, doğrularıyla yanlışlarıyla, iki rakip yönetim anlayışını ve iki farklı Türkiye vizyonunu temsil ediyorlar. Bu anlamda da birbirine karşıt iki ayrı gelecek vaat ediyorlar. Erdoğancı otokrasi veya parlamenter demokrasi.
Ama bir de bu ikisinin dışında “üçüncü yol”cular var. Her zaman vardı bunlar. 2002 seçiminde de Uzan’ın “Genç Parti”sine yüzde 7 oranında oy çıkmıştı. Mamafih şimdiki sistemde iktidara gelebilmek için cumhurbaşkanlığı seçiminde yüzde ellinin üzerinde oy almak gerektiği için bunların varlığı bugün çok daha fazla önem ve anlam kazanan bir konu.
Söylemeye gerek bile yok, yarışa giren adaylardan ikisinin (İnce ve Oğan) hiçbir şart altında kazanma şansının olmadığı belli. Ama temsil ettikleri kesimler adına “Biz de varız” mesajı verme vasıtası olarak değerli bu adaylıklar.
Bu seçimde aday çıkarmayan HDP’nin önceki seçimdeki fonksiyonu da buydu. “Adayımızın seçilip seçilmemesi önemli değil, ona oy vererek biz de varız demiş oluyoruz” deniliyordu. Ancak bu tavrın arkasında “Cumhurbaşkanının kim olacağını, dolayısıyla ülkenin nasıl...