Bir önceki yazıda Osmanlı kaynaklarında Bedreddin-Börklüce ilişkisi hakkında söylenenler ile Börklüce isyanı hakkında verilen bilgilerin telifindeki zorluklara dikkat çekmeye çalışmıştık. Söz gelimi “öğrenci”nin peygamberliğini ilan etmiş olmasına mukabil “öğretmen”in yalnızca padişahlık iddiasında bulunmuş olmasındaki tuhaflık gibi… Bir rivayete göre Börklüce’nin müritleri “la ilahe illallah” diyor, ama “Muhammedun Resulullah” demeye yanaşmıyorlardı. Bedreddin’in ayaklanması hakkında anlatılanlarda ise böyle bir şey söz konusu değil. Şükrullah’a göre isyana katılan sufilerden “Muhammedun Resulullah” demeyi kabul etmeyen 4000’den fazla kişi öldürüldü, “Muhammedun Resulullah” diyenler bırakıldı. (Atsız, “Üç Osmanlı Tarihi”, Ötüken, 2011, sh. 224) Eğer burada ifade edilen yalnızca esir alınanların sayısı ise çok büyük bir kitlenin bu harekete katılmış olduğu ortaya çıkar. Nitekim kaynakların çoğunda Börklüce’nin “Aydın bölgesini neredeyse tamamen kendisine döndürdüğü” belirtilir. Dukas “altı binden fazla tarikatçı” diyor Börklüce’nin yanında savaşanlar için. (“Dukas Kroniği”, Çev. Mirmiroğlu, 2013, sh.