Türk milletinin vatan konusundaki hassasiyeti içi boş hamaset edebiyatının değil, tarihi realitelerin ürettiği bir sonuçtur. Yalnızca ondokuzuncu yüzyılda topraklarımızın yaklaşık üçte ikisini kaybettik. Birinci Dünya Savaşı sonrasında Anadolu’yu Millî Mücadele ile işgalden kurtardık. Elde kalan son toprak parçası üzerinde yeniden tesis ettiğimiz devlet İkinci Dünya Savaşı’nın ardından Rus yayılmasının hedefi olunca NATO’ya katılarak kendimizi güvene aldık.
Bütün bu hadiselerin milli bünyede oluşturduğu travma dış destekli bölücü teröre karşı hassasiyetimizi de arttırdı. Ancak nüfus ve üretim gücüyle dünyanın 16. büyük ekonomisi (bugün itibarıyla 21. sıraya düşse de) olabilen, NATO’nun ikinci büyük ordusuna sahip bulunan bir ülkenin bugünkü konjonktürde bağımsızlığını ve toprak bütünlüğünü tehlike altında gibi görmek ve göstermek ya paranoyaklık olur ya da toplumun hassasiyetlerinin istismarı.
Üstelik PKK’nın artık tamamen sınırlarımızın dışında faaliyet gösterebildiği bir dönemde “Biz seçimi kaybedersek terör örgütleri vatanımızı işgal edecekler” iddiasında bulunmak ancak ülkenin geleceğiyle ilgili söyleyecek sözü olmamanın ürettiği bir...