Sanatçıyı ve düşünürü başka insanların hiç yüz yüze gelmedikleri iki problem var eder bence: Sanatçının sanatıyla hayatı arasındaki gerilim, düşünürün düşüncesiyle hayatı arasındaki denge…
Bilhassa sanatçılar “hayat mı sanat mı” ikilemini her daim iliklerine kadar hissederler. Çünkü sanat hayattan çalınan malzemeyle yapılır. Onun için ömür boyu sürdürülmesi zordur.
Türk dilinin büyük şairlerinden biri “Ver cüceye, onun olsun şairlik / Şimdi gözüm büyük sanatkarlıkta” diyerek sanata veda etmişti. Bir anda şiiri de şairliği de bırakıp Afrika’da köle ticaretine başlayan Rimbaud ise bunun için hiç kimseye bir gerekçe göstermeye gerek duymamıştı.
Kimi sanattan vazgeçer, kimi hayattan. Sezai Karakoç hayattan vaz geçenlerden. Hayattan vaz geçme derken sanatın gereklerini hayatın gereklerinin önüne koymayı kastediyorum.
Askerdeyken üzerinde çalıştığı...