Her devir kendi özelliklerini beraberinde getiriyor. Nesiller de böyledir. Mesela yetmiş doğumlular ile son iki kuşak arasındaki fark, sadece yaştan ibaret değildir. Biz hayatın içinde, insana ve tabiata dokunarak büyüdük. Tabletin, bilgisayarın, cep telefonunun içinde de büyüyebilirdik.
Gençliğimizde sosyal medya yoktu. Şimdi var. Yeni bir dil, başka bir dünya. Kırk yıl önce çeşit bir idi, bugün bin oldu. Bolluk mu, tüketim çılgınlığı mı? Buyrunuz.
Şartlar, nesillerin mizacına da tesir ediyor. Uzman bir arkadaşımız, “Gençlerin psikolojik direnci çok zayıf” demişti. Fazla zorluk görmedikleri için olabilir mi?
Eski kuşakların kanaat duygusu daha kuvvetliydi. Kara gün imgesinin baskın olması nedeniyle, tutumlu davranmak gibi bir alışkanlıkları vardı. Şimdi parası olmayan bile harcama yapabiliyor. Dikkatli bakan görecektir; bereket, itimat, kanaat gibi dükkân isimleri azalıyor.
Çağa mahsus yeni sıkıntılar, sorunlar oluyor. Bunlara çözüm bulmak, mesuliyet sahibi her insanın vazifesidir. Her şeyi devletten beklemek, bizi tembel yapar, sorumsuz kılar.
Din bilgisi kuvvetli hocalarımız, manevî derinliği olan âlimlerimiz, irfan ehli âriflerimiz var. Bugüne kadar bazı lüzumsuz ve üzücü tartışmalara şahit olduk. Kimi konuların zamansız konuşulması da ayrı bir tatsızlık.