Sürekli yalan söylerseniz doğrularınız da geçersiz hale gelir. Yalanın kendisi olursunuz. Yalanla bir şey kurma imkânınız yoktur. Ancak yıkma teşebbüsünde bulunabilirsiniz. Hakikat mutlaka galip gelir.
Adalet duygusuna sahip insanlar bir hata yaptıkları, bir yanlışa düştükleri vakit pişman olur, özür diler ve bunu telâfi etmenin yollarını ararlar. Hakkaniyet, insaniyet ve samimiyet bunu gerektirir çünkü.
Paralel yapı mensuplarının ekseriyetinde bir pişmanlık belirtisi görebiliyor muyuz? Hayır, göremiyoruz. Utanma hisleri ellerinden alınmış sanki. Kibirli, küstah ve daima haklı. Kendilerini ‘seçilmiş’ olarak görüyorlar. Hatalı bir işe giriştiklerine, kötü yola düştüklerine inanmıyorlar. En küçük bir umut anında tekrar ortaya çıkıyor, kendilerini gösteriyorlar.
15 Temmuz’un üzerinden bir yıl geçti. Öncesi ve sonrasıyla yakıcı, yıkıcı ve yorucu bir süreç yaşadık. İbret almamız gereken nice hadiseye, hayata şahitlik ettik. Tertemiz müminleri ne hale getirmişler?
Bir insan düşünelim: Her türlü fenalığı yapıyor, hayatları yerinden ediyor, buna karşılık bedel ödemeye yanaşmıyor. Hiçbir şey olmamış gibi yaşamına devam etmek istiyor. Bu mümkün müdür? Adil midir? İşte bunu istiyorlar.
Zırhlı araçları etkisiz hale getirmek için üretilen mühimmatı savunmasız insanlara karşı kullandılar. Mustafa ağabeyimizin göğsünden, Halil kardeşimizin boynundan vurulması bize ne söylüyor? Zalime merhamet edemeyiz.