İyilik kıymetli, kötülük kıymetsizdir. Furkan Türkmen’den ödünç alıp söylersek; değerli olan saklanmak, korunmak ister.
Ortak nasihatlerden biridir bu: “İyilerle birlikte olunuz.” Çünkü insan insanın rengine bürünür.
Herkes kendine göre iyidir. Kimse “ben kötüyüm” demez.
İyiliği kendimizden, kötülüğü başkalarından biliriz hep.
Anladığımız: Kötünün, kötülüğün mazereti çok olur. İyinin, iyiliğin ise kaynağı tektir. Kötülük maddiyat, iyilik maneviyat gibidir. Dünyevî ve uhrevî.
Peki, iyileri nasıl bulacak, tanıyacağız?