Ülkü Tamer’in vefat haberini yolculuk esnasında öğrendim. Eve gelir gelmez kütüphaneye yürüdüm. Onun kitaplarının olduğu rafa. Emeğin ve çabanın biriktiği yer.
Atilla Özkırımlı, Fethi Naci, Hüsamettin Bozok, Salah Birsel, Tarık Dursun gibi birçok isme özel imzalanmış kitaplar. Kendisine dört farklı zamanda kitap imzalatmışım. Son tarih 2014. Onu bir daha hiç görmedim. Üzüntü.
Ülkü Tamer’le tam yirmi beş yıl evvel tanıştık. Murat Menteş’le birlikte. Bizi evine davet etmişti. Bu yazı vesilesiyle geçmiş günleri hatırlamaya çalışıyorum. Bir etkinlikte beraber şiir okumuştuk. Başka bir sohbetimizde ‘arsenik’ kelimesini niçin tercih ettiğini sormuştum ona. Sanki böyle bir soruyu bekliyormuş gibi uzun uzun anlatmıştı.
“Genç şairler mutlaka türkü olacak şiirler yazmalı” demişti. Güneş Topla Benim İçin ve Memik’e Ağıt, onun şiirleridir mesela. Yunus Emre ile Karacaoğlan’a özel muhabbet duyduğu kesindi.
Tamer’in okuduğum ilk kitabı Pullar Savaşı olabilir. Bu kitabın yeni baskıları yapılmadı diye biliyorum. Pullar Savaşı, hem küçüklerin hem büyüklerin okuyabileceği bir eser. Ülkü Tamer’in yayınevi açısından şanslı olduğu söylenemezdi. Kitapları çok farklı adreslerden çıktı.
1937 Gaziantep doğumlu Ülkü Tamer, memleketine aşkla bağlıydı. Tiyatro ve sinema da onun aşkları arasındaydı. Oyunlar çevirdi, roller alıp sahneye çıktı.