Selçuk Sümer Özel’in İslâm coğrafyasında çektiği çocuk fotoğraflarına bakıyorum. Ümmetin evlatları. Müminlerin baharı. Kutsal emanetler.
Afganistan, Arakan, Bangladeş, Çad, Filistin Irak, Patani, Suriye. Fotoğraflar çoğunlukla buralardan. Her biri kanayan yanımız, yaramız.
Fotoğraflardan en bilineni, kırık ve kirli bir otobüs camının gerisinden gülümseyen kız çocuğu. Halep’ten tahliye oluyor, evlerini bırakıyorlar. Yanına sadece paslı bir kafes almış. İçinde üç kanarya. Bu ânı kıymetli yapan, çocuğun duygu dolu gözleri.
Sadece Suriye’de hayatını kaybeden çocuk sayısı otuz bini buldu.
Irak’ta son birkaç yılda üç binden fazla çocuk katledildi.
Siyonist işgalciler de evlatlarımıza kıymaya devam ediyor. On iki yaşında şehit edilen Filistinli Muhammed Durra’yı unutmaya gücümüz yeter mi? “Yaşıyor hâlâ muhammed durra / Sanma erkenden sözü kesilmiş.”