Güneydoğu’da kimi il ve ilçelerde “yerel özerklik”ilan edilmesinin ardından bu köşede “yerel özerklik” tanımının Sevr Antlaşması’nda geçtiğini dillendirmemiz bazılarını çok rahatsız etmişe benzer.
Bize yansıyan ve yansıtılan görüşler, genellikle“yerel özerkliğin” ne denli iyi ve demokratik bir yöntem olduğu, çeşitli ülkelerin de bu deneyimi kullanarak yaşadıklarına ilişkindi.
Oysa biz yerel özerkliği tartışmamıştık yazımızda...
Bir saptama yapmıştık: Yerel özerklik (mahalli muhtariyet) tanımı, Türkiye’nin Güneydoğusu için Sevr’in “Kürdistan” başlıklı 62. maddesinin ilk tümcesinde geçer. O maddeye göre, Türkiye’yi Suriye ve Irak’tan ayıracak sınırın kuzeyinde, Kürt unsurunun sayıca fazla olduğu yerlerin “yerel özerkliği” planı, İngiltere, Fransa ve İtalya’nın oluşturacağı komisyonca hazırlanacaktır.
İkinci saptamamız da bir rastlantıyı anımsatmamızdı. O rastlantı, Sevr’e göre Kürdistan’ı oluşturacak planı hazırlayacaklar arasında yer alan İngiltere’nin, Lozan ile yırtılan Sevr’den yaklaşık 100 yıl sonra saraydakinin özel istahbaratçısının Oslo’da PKK ile yaptığı gizli pazarlık toplantılarına “gözlemci” ya da “hakem” adı altında katılmasıydı.
Işık Kansu
Cumhuriyet Gazetesi