Son yıllarda sayıları hayli artan devlet ve vakıf üniversitelerinin performansı küresel rekabet için yeterli mi? Yeniden yapılanma ihtiyacı var mı?
Anayasa Mahkemesinin dershanelerle ilgili iptal kararının yansımaları sebebiyle, bugünlerde yine üniversite öncesi öğrenim meseleleri yoğun olarak tartışılıyor. Milli Eğitim Bakanı Sayın Nabi Avcı’nın mükerrer açıklamalarına rağmen, bu safhadaki belirsizlik tamamen ortadan kalkmış değil. Medya bu haberlere yoğunlaşırken, aslında hem devlet hem vakıf üniversiteleri açısından şu sıralarda irdelenmesi gereken pek çok konu var…
Tercih ve kontenjan durumunun, ülkemizdeki genç ve eğitimli nüfusun dengeli biçimde istihdamıyla mümkün mertebe uyumlu hale getirilmesi, eğitim kalitesinin yükseltilmesi vs. Bunların yapılabilmesi için de, doğru planlama; yeterli finans temini, kalifiye öğretim elemanı ihtiyacının maksimum seviyede karşılanması, müfredat ve metodolojinin küresel rekabeti mümkün kılacak şekilde yenilenmesi ve geliştirilmesi gerekiyor…
Ne var ki, bütün bunların ideal seviyede hayata geçirilmesi hiç de kolay değil! Bir süre önce Sayın Cumhurbaşkanının da ifade ettiği üzere, eğitim alanında; özellikle ilk ve orta öğretim kuşağı için, ideal hedefler yakalanabilmiş değil. Burada çok sık değişen mevzuatın da etkisi büyük.
Yükseköğretime gelecek olursak… Dünyadaki en iyi ilk yüz üniversite arasında, ne zaman bir üniversitemizi görebiliriz acaba? Zaman zaman ilk beş yüz arasına girmiş bazen iki – üç, bazen üç –dört üniversitemizin adını görünce mutlu oluyoruz. Ancak gerçekçi yaklaşırsak, arzu ettiğimiz ve beklediğimiz küresel rekabet için, bugünkü durumumuzun asla yeterli olmadığı ortada. Dolayısıyla kat etmemiz gereken daha çok mesafe var. Peki, bunu nasıl yapacağız? Eskişehir Osmangazi Üniversitesi öğretim üyesi Prof. Dr. Hasan Tosun, çok önemli bir kitap hazırlamış.