2016 yılında Başbakanlık koltuğuna otururken, taraftarları onu Margaret Thatcher gibi ikinci bir “Demir Leydi” olmasını bekliyordu. Fakat hiç de öyle olmadı. Selefi genç politikacı David Cameron’un biraz da acemilik sebebiyle düştüğü referandum tuzağı, hiç beklemediği şekilde onu başbakanlık koltuğundan indirivermişti… Halk oylaması ile alınan Avrupa Birliği’nden ayrılma kararını (Brexit) hayata geçirecek ve zorlu süreci yönetecek yeni bir isim gerekiyordu. İşte bu fırsat Theresa May için altın tepside sunulan fırsat olmuştu. Gelgelelim işler hiç yolunda gitmedi. Bayan May, Brexit sürecini yönetmekte aciz kaldı. İngiltere’de Kraliçe’nin yetkileri semboliktir. Dolayısıyla başbakanlık makamı çok önemli ve o derecede yetkilidir. Lakin İngiltere Parlamentosu da çok daha güçlüdür… Hatta bu gücün tarifi için enteresan bir izah yapılır: “İngiliz parlamentosu bir tek erkeği kadın, kadını da erkek yapamaz. Başka her şeye yetkisi vardır!” İşte bu parlamento, Bayan May’in politik hayatında âdeta bir kâbus oldu. Hükûmetinin hazırladığı Brexit anlaşması tasarısını, tam üç defa reddetti. May ne yaptıysa geri tepti.
Bu meyanda üç yıl içerisinde May’in kabinesinde görev alan tam 36 (Yazı ile otuz altı) bakan istifa etti. Bu bile tek başına, Bayan May’in başarılı bir başbakan olamadığının bariz işaretidir. Brexit planını dördüncü defa parlamentoya sunmaya hazırlanırken, kendi partisinden de May’e büyük baskı ve tepkiler geldi ve çaresiz istifa restinde bulunmak zorunda kaldı. Ancak bu resti de partisi üzerinde beklediği etkiyi doğurmadı. Gözyaşları içinde makam arabasına binip giden May, bir gün sonra meşhur 10 numaralı başbakanlık konutu önünde, bu defa daha alenî şekilde gözyaşı döktü… “Sevdiği ülkesine hizmet için bir fırsat olmak üzere…” 7 Haziran’da istifasını vereceğini duyururken, sesi titredi, yüzü allak bullak oldu ve sözünü tam bitiremeden arkasını dönüp hızla içeriye girdi. Böylece