“Muharebeyi kazanmak ile harbi kazanmak ayrı şeylerdir…” Putin, söylendiği gibi bir tuzağa mı düştü? Televizyonlarda konuşan bazı yorumcuların görebildiği tuzağı, Rus ‘devlet aklı’ görmemiş olabilir mi?
Batı cenahı, amiyane tabiriyle ha bire Ukrayna Ordusuna gaz veriyor!..
Her vesileyle Ukrayna’nın gayet iyi direndiğini ve Rus Ordusunun ilerleyişini yavaşlattığını, hatta zaman zaman durdurduğunu tekrarlayıp duruyor. Ama beri tarafta, sahadaki durum Ukrayna hesabına, günden güne daha vahim bir hâl alıyor. Herhâlde, en dikkatli ve en teferruatlı şekilde planlanıp uygulama safhasına konulan şey muharebedir. Yani bu bakımdan hiçbir başka meselenin muharebenin önüne geçmesi söz konusu değil…
Buna rağmen muharebenin çeşitli safhalarında, planlama haricinde gelişen durumlar olabilir. Aksamalar çıkabilir. Hedefe ulaşma hususunda gecikmeler yaşanabilir. Kısacası her muharebede, her zaman her şey planlandığı gibi yürümeyebilir. Bu gibi muhtemel durumlarla ilgili, ihtiyat payları da şüphesiz vardır ve genel planlamaya dâhildir. Yani muharebe esnasında, ilerleme gibi bazen geri çekilme zarureti de hâsıl olabilir. Bazı mevziler birkaç defa el değiştirebilir…
Bütün bunlar geçici durumlardır. Önemli olan nihai sonuçtur. Dolayısıyla geçici durumlara bakarak netice hakkında kanaat belirtmek yanıltıcı olabilir.
Bazı emekli askerlerin muharebeyi analiz etmeleri gayet tabii bir şey. Ama savaşı da muharebe formatında yorumlamak ne derece doğrudur acaba? Charles Talleyrand, Georges Clemenceau ve Churchill’e atfedilen “Savaş, generallere bırakılamayacak kadar ciddi iştir” lafı, acaba bunun ironik bir izahı mıdır?! Muharebe şüphesiz baştan sona her şeyiyle askerîdir ve askerler tarafından icra edilir. Velakin savaş, askerî; siyasi, iktisadî ve dahi diplomatik ve stratejik veçheleriyle apayrı bir meseledir. Savaşa askerler değil, egemen devletlerin siyasi kurumları karar verir…