Biliyorum, iki yazı üst üste İsmailağa buluşmasını yazınca şimdi siz “nerede kaldı sosyal çürüme yazıları?” diye soracaksınız haklı olarak ama önemli bir mesele için araya bir yazı daha almam icap etti. Nasipse bu yazıdan sonra ya “dedelerden himmet umma cumhuriyeti” yahut “sıkıntı yok başkanım cumhuriyeti” yazılarından biriyle döneceğim oraya.
Bizim, yani dünyada olup bitenleri de, olup bitmeyenleri de “İslam’dan kaynaklanan bir politik zihinle okuyup değerlendirmeyi görev bilenler”in değiştirmesi gereken kötü bir huyu var. Meseleleri serinkanlı bir düzlemde ele alıp elde ettiğimiz sonuçları sahiplenmiyoruz. Bu alışkanlığın nereden kaynaklandığı konusunda bazı zihin karışıklıklarım olsa da en büyük payı “idealizmden kaynaklı romantik tavrımıza” vereceğim izninizle. İçinde yaşadığımız dünyadaki varoluş biçimlerimizi çok idealize ettiğimiz için olsa gerek ne başarsak, neyin üstesinden gelsek kesmiyor bizi.
7 Ekim ile başlayan Aksa Tufanı sürecinde yaşananları gözden geçirdiğimizde diyebilirim ki -yukarıda tanımını verdiğim “biz”in kısaltması olarak kullanayım bunu- Türkiye Müslümanları sivil alanda çok ciddi uğraşlar verip çok ciddi kazanımlar elde ettiler, elde...