Bugün sabah erkenden başladı “güçlü, yürekli, cesur, aslan” falan gibi sıfatlarla başlayıp “kutlu olsun” ile biten Dünya Kadınlar Günü mesajları.
AK Partilisi, CHP’lisi, “küçük esnaf” İmamoğlusu, dernekler, vakıflar, türlü girişimlerle oluşumlar derken saat 12:00’yi vurduğunda on kadar mesaj gelmişti telefonuma. Kendime cinsiyet atamış olacağım ama erkeğim ben üstelik.
Eh, ben de “dünya kadınlar günü kutlu olsun” yazayım da kimsenin hışmına uğramayayım. Korkuyorum o hışımdan. “Makbul duyarlılıkları pas geçen biri olmak” bugünlerde pek makbul değil çünkü. Değil mi ki modern dünyanın duyarlılıkları dört bir yanımızı sarmış, biz dahi aşk ile katılalım bu duyarlılığa.
Yine de modası epeyce geçmiş bir yobaz olarak bu dünya kadınlar günü nanesinin “sanayi devrimi ile başlayan sömürü düzeninin kapitalizm ile devam eden çehresinin sulandırılmış bir ayin günü” olduğunu kayıtlara geçmiş olayım. “Kadını üreterek tüketen bir müşteriden üreterek nesneleşen bir ürüne dönüştürmeyi tek makbul ‘kadınlık’ ölçütü saymanın insanlığı getirdiği noktadan endişe etmek gerekmez mi?” diye de sorayım ama bu soruma herhangi bir cevap alamayacağımı da bileyim. Sorusu unutulmuş...