Zira onlar için yıl, kendisinden yenilikler, değişimler, gelişmeler beklenen bir şey değildi. Çünkü onlar, zamana hükmetmeye değil, onu sadece kayıt altına almaya çalışıyorlardı.
O görklü astronomlar artık yok elbet. Zaman da artık o eski zaman değil. Kendimizi zamanın efendisi, hükmedicisi saydığımız demlere eriştik. Zamanın içinde değil, üstünde görüyoruz kendimizi.
Eh, bu da bir bakıma normal… Tanrı fikrini bile önünde sonunda “insanın emri altında bir metafizik mesele” olarak kodlayan bizler, zamana mı boyun eğeceğiz?