-Nasılsın?
-Tottenham gibiyim. Ne şampiyon olacak kadar iyi ne yarıştan kopacak kadar kötü. Birkaç iyi oyunun, birkaç güzel çalımın, birkaç güzel pasın arasında golü hep beklemediğim anda yiyorum. “Olur öyle” diyor etrafımdakiler. Öyle olduğunu biliyorum. Bütün dikey yalnızlıklarla bütün yatay çoklukların arasında topu rakip sahaya geçirip tehlike yaratmak istiyorum. Savunma hattımın dersine iyi çalışmış olmasını umuyorum. Maç kondisyonumun yeterli olmasını diliyorum.
-Nasılsın?
-Ağzını eğerek şarkıcı olunabileceğini düşünen popçuların şarkı sözleri gibiyim. Ne dediğim anlaşılmıyor ama yine de bir şekilde dinliyor beni insanlar. Ritmime ayak uyduruyorlar. Tempo tutuyorlar. Sonra unutuyorlar. Sözlerimi. Çünkü yenisi çıkıyor. Sözün. Her şeyin yenisinin çıktığı bir çağda sözümü de sürekli yeni tutma...