HAFTALARDIR avukat tanıdıklarımdan ve iş dünyasından bildiğim insanlardan benzer hikâyeler dinliyorum.
Türkiye’de yargı mekanizması durma noktasında. Bir arkadaşım, “Apartmanımızdaki bir sorun için savcılığa gidecek olduk, ‘Çok işimiz var sizin şikâyetinizle ilgilenemeyiz, haberiniz olsun’ cevabı aldık” dedi. Bir başka tanıdığım, 1985 doğumluların hâkim kürsüsüne oturduğunu anlattı; 30’lu yaşlarında insanların koca şehirlere başsavcı olarak atandığı biliniyor.
İcra-iflas mahkemelerinin, daha doğrusu heyetle karar veren mahkemelerin hepsinde heyetlerin eksik olduğu, idari yargıda ciddi duraklama yaşandığı, Yargıtay’da ise tetkik hâkimi bile bulunmadığı avukatların gündelik sohbet konuları.
YARGININ YARISI GİTTİ
15 Temmuz darbe girişimi sonrası Türkiye doğal olarak ciddi bir FETÖ’cü temizliği yapıyor. Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulu, kendi üyelerinden birkaç tanesi de dahil olmak üzere, ülkedeki hâkim ve savcıların yarıdan biraz fazlasını ya meslekten çıkardı ya açığa aldı. Operasyonların devam edeceği, hâkim ve savcı sayısının daha da azalacağı biliniyor.
Türkiye elbette FETÖ’den emir ve talimat alan, ona bilgi ulaştıran, daha önemlisi FETÖ ile ilişkisi artık açıkça bilinen insanları işten atacaktı. Burada bir tereddüt yok. Ama hâkim ve savcılarımızın yarısını haklı olarak da olsa işten çıkardığımız zaman ortaya çıkacak iş yükünü de görmeliyiz.
YILDA 3.5 MİLYON DAVA, 3.2 MİLYON SORUŞTURMA
Yargı, normal şartlar altında ve tam kadroyla çalışırken bile iş yükünün altında eziliyordu.
Birkaç rakam vereyim, yargının iş yükünü daha iyi anlayın: