4 Kasım 2019 tarihli yazım.
Başlığı şöyle:
“Suriye’de gecikme ABD’ye yarıyor”
Gelişmeleri aktarmıştım.
Sonra da şu değerlendirmede bulunmuştum:
“Suriye’de işler kritik aşamada.
Türkiye’nin bir hamlesi her şeyi
hızlandıracak.
ABD’nin planları tam çökecek.
Sık sık tekrarlıyoruz.
Maliyeti sıfır.
Suriye ile doğrudan temas…
ABD zehri için panzehir.
Psikolojik savaşı da bertaraf edecek.
Eski günlere dönülecek.
Türkiye-Suriye halkı kucaklaşacak.
Gelinen nokta olumlu.
Ama yetersiz.
Gecikme, fitne peşinde olanların işine
geliyor.
Suriye’de ‘Türkiye karşıtlarını’
kuvvetlendiriyor.
İçimizdeki Amerikancıları sevindiriyor.
Özetle, ABD’ye yarıyor.
Her şey ortada.
Daha ne bekleniliyor!”
4 yıl önceki tespitimiz böyle.
Keşke yanılsaydık.
Ama ne yazık ki durum bu…
Bir ara iş hızlandı.
Astana liderler zirvesi…
Moskova’da bakanlar düzeyinde
toplantılar…
Türkiye Dışişleri Bakanı Çavuşoğlu.
Suriye Dışişleri Bakanı ile görüşmüştü.
Ancak ne oldu bilemiyoruz.
İşler birdenbire durdu.
Bazı yetkililere soruyoruz.
Fazla bir şey söylemiyorlar.
Verdikleri yanıt şu:
“Kısa sürede Suriye ile bir gelişme
beklemeyin.”
Biz ağır davranıyoruz.
Nedeni konusunda tatmin edici bir yanıt yok.
Ama ABD yeni bir hamle yaptı,
Fırat’ın doğusunda yasallaşma peşinde.
Plan şu:
Suriye Demokratik Güçleri (SDG)…
Daha açık ifade ile PKK/PYD…
11 Haziran’da bölgede seçim kararı aldı.
Sözde 7 kantonda seçim yapacaklarmış.
Şöyle sıralıyorlar:
Tabka Kantonu’nda 9,
Afrin-Şehba Kantonu’nda 5,
Deyrezor Kantonu’nda 18,
Fırat Kantonu’nda 16,
Rakka Kantonu’nda 12,
Münbiç Kantonu’nda 6,
Cizre Kantonu’nda 67…
Toplamda 133 belediye.
Bunlar ABD’den habersiz olur mu?
Kargalar bile güler.
Seçmen kartları dağıtılıyormuş.
Sandık başlarında PKK/PYD bulunacak.
“Bu seçim bir ilk olacak” diyorlar.
Yapılan iş çok net.
Suriye’yi bölmede yeni bir adım.
Seçimi paravan olarak kullanıyorlar.
Suriye Kürt Ulusal Konseyi (ENKS) karşı.
Barzani’ye yakın bir grup.
Seçimleri tanımayacaklarını ilan etti.
Gelen bilgiler sürpriz değil.
ABD hemen devreye girmiş.
PKK/PYD ile ENKS’i anlaştırmaya çalışıyormuş.
Birileri Şam’la anlaşmamızı istemiyor.
Psikolojik harekât yürütüyor.
Rusya, Suriye, İran ve Türkiye…
Hızla sorunları çözebilir.
Ama ciddi güven sorunu yaşanıyor.
Türkiye sadece PKK/PYD’yi öne çıkarıyor.
Suriye, Rusya ve İran’a göre başkaları da var.
“HTŞ de (El Nusra) terörist.
Onları korumak yanlış” diyorlar.
Çözümsüzlükten vurgun yapanlar…
Bu konu da ayrı.
Yaklaşık 5 milyar dolarlık bir ticaret…
Kimler nemalanıyor?
Acaba Şam’la temasın gecikmesinde rolleri var mı?
Araştırılmalı…