ARKADAŞIMIZ Dinçer Gökçe’nin “Beyoğlu Hayal Kahvesi kapanıyor” haberi bir süredir sohbetlerde “altyazı” olarak geçen söylentiye netlik kazandırmış oldu.
“Hayal kapanıyormuş, öyle duydum” cümlesinin ardından kendi çevremden gelen tepkileri paylaşırsam “hadiseye verilen tepkiler” konusunda bir nevi özet çıkarmış oluruz sanırım.
“Abi, hadi ya!” diye üzülen ve/veya üzüntüsünde ısrarcı olmayanlar...
“Gençliğim eyvah!” diyerek, sırtına vurduğu nostalji yüküyle beraber konuya geriatri kavşağından dahil olanlar...
“Afrika Han’dan taşındığında kapanmış sayılırdı” girişiyle tarihsel bir perspektife sahip olduğunu vurgulayanlar...
“Beyoğlu mu kaldı abi? Orayı da nargileci, şekerci, kahveci yapsınlar rahat etsinler” çıkışmasıyla muhitin yıllardır askıda olan vefat ilanını hatırlatanlar...
“Yapma ya? Niye ki?” diye şaşırarak en az 10 yıldır kendi hayal âlemimde yaşadığını belli eden şapşikler...
“Kapı politikası küskünleri” gibi butik yaklaşımlar da vardı ama kestirmeden gidersek, tepkiler bu ana hatlar üzerine yığılıyordu işte...
KALDIRIMLARIN DİLİ YOK
Hayal Kahvesi’nin veya sık kullanıcılar arasındaki kısaltılmış haliyle Hayal’in kapanmasına elbette üzüldüm ama şaşıracak bir taraf bulamıyorum.
Konum itibariyle gerçekçi yaklaşanlarla, nostalji heybesini yoklayanların hattına yakın gezdiğimi söyleyebilirim.