7 Haziran’da yeni hedef olan başkanlık yolunu açacak bir sonuç beklerken 13 yıllık tek başına iktidar konforunu kaybetmiş olmanın şoku ve sıkıntısı, AKP’yi 1 Kasım’da yeni bir seçimle durumu kurtarma arayışına itti.
Ülkeyi seçime yine kendi iktidarında götürmek için de her türlü taktiğe başvurdu.
Seçim sonuçları belli olup Meclis Başkanı seçildikten ve Başkanlık Divanı oluştuktan sonra başlayan 45 günlük anayasal süreyi, kamuoyuna koalisyon müzakereleri olarak sunulan, ama gerçekte vakit geçirme ve oyalama amaçlı olduğu anlaşılan sonuçsuz görüşmelerle geçirdi.
Sonra, CHP ve MHP katılmadığı için, onların kontenjanını, bazıları atama öncesi partiden istifa edip “bağımsız” oluveren, bir kısmı bürokrasiden veya diğer partilerden alınan isimlerle doldurduğu, HDP’ye de işlevini kaybetmiş iki bakanlık verdiği bir seçim hükümeti kurdu.