Erdoğan’ın Saraya çıkmasından sonraki süreçte yaşanan gelişmeler, uygulamalar, operasyonlar, artan hukuk ihlalleri, tavır alışlar, iktidar çevresi ve tabanı dışındaki kesimlerde zaten var olan dışlanmışlık duygusu ve tedirginliği daha ileri boyutlara taşırken, AKP cenahında bile ayrışmaya yol açtı. Bir tarafta Erdoğan ve Saray ekibi; diğer tarafta arada kalmanın iyice bunalttığı Davutoğlu ve hükümet; üçüncü bir tarafta da düne kadar iktidarın çekirdek kadrosunda iken sonradan dışlanan Gül ve ona yakın duran kimi eski kurmaylar. Dördüncü bir kategoride ise AKP’nin kurucu kadrolarında yer alıp bazıları bakanlık ve milletvekilliği görevlerinde bulunduktan sonra yollarını ayıran Ali Coşkun, Abdüllatif Şener ve Nevzat Yalçıntaş gibi dönemlerinin “ağır top”ları yer alıyor. Farklı siyasî çizgilerden AKP’ye gelip bilâhare dışlanan Ertuğrul Yalçınbayır, Yaşar Yakış, Ertuğrul Günay ve Hüseyin Çelik gibi isimler de bir başka kesim. Konjonktürel taktik hesaplarıyla geçici olarak vitrine konulup, işi bitince “harcanan”lar ayrı; ama tâ Millî Görüş günlerinden itibaren beraber olup AKP’nin de kurucu çekirdek kadrosunda yer alanların dahi bu kervana dahil olması ilginç.