Erdoğan’ın yıllar önce söylediği “Demokrasi bizi amacımıza
götürecek bir araçtır, tramvaydır” şeklindeki sözü o zaman da,
sonrasında da sürekli tartışıldı.
Kendisi bilâhare “Din de araçtır, amaç insanların mutluluğudur”
gibi zorlamalı tevillerle bu sözünü savunmaya çalıştığında, biz
bütün kâinatın üzerinde İlahî bir hakikat olan dini beşerî bir
sistem olan demokrasi ile aynı kefeye koyup araç olarak nitelemenin
son derece yanlış ve sakıncalı olduğunu vurguladık.
Dahası, dini araç olarak niteleyen sözün, öteden beri dini siyasete alet etmekle suçlanan bir siyaset adamı tarafından dillendirilmesinin mahzurlarına dikkatleri çektik.
İşin enteresan tarafı, bu ifadenin, evvelce beşerî sistemlerin İlahî nizama karşı alternatif olamayacağını savunan, dahası insan aklının ürettiği demokrasiyi “küfür ve şirk düzeni” sayan bir anlayıştan sâdır olması idi.
Bu anlayışa göre demokrasi mutlak manada Allah’a ait olan hakimiyeti halka vermek suretiyle şirke giriyor, hâşâ şirk koşuyordu.