CHP’nin 50 öncesi tek parti döneminde, özellikle bugün AKP’nin örnek alıp referans gösterdiği şeflik rejiminde imza attığı zulümlerin toplum hafızasındaki derin izleri hâlâ canlı.
Aynı şekilde çok partili demokrasiye geçildikten sonraki süreçte ihtilallere çanak tutması, Atatürkçülük ve laiklik adına halkın değerleriyle hep çatışması da.
Başörtüsü yasağının ısrarlı savunucu ve takipçisi olması, irtica iddialarıyla dindarları sürekli hedef alıp taciz etmesi de.
En son 2007’deki cumhuriyet mitingleriyle 27 Nisan ve 367 krizlerinde izlediği provokatif siyaset de unutulmuş değil.
CHP’nin yıllar yılı millet çoğunluğuyla ters düşmesi ve inatlaşması, hayatın akışı içerisinde giderek dindarlaşan bir toplum yapısı karşısında, bu partiyi ülke gerçeklerine ve topluma çok yabancılaştırdı.
Kendi kemikleşmiş kitlesine hapsoldu.
Bu durum en fazla AKP’nin işine yaradı. Yüzde 25’leri geçemeyen bir anamuhalefet partisi olarak CHP’nin izlediği yanlış politikalar, AKP’nin yelkenini şişirdi.