Mayıs içinde Ankara Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesinde köy enstitülerinde spor ve minderlerin ilk şampiyon öğretmeni Ahmet Bilek’i konuştuk. Benim kırk yılımın geçtiği Ankara Üniversitesinin farkı işte!.. Bir süre aralarında çalıştığım Spor Bilimleri Fakültesi yöneticilerinin, öğretim üyelerinin sıcaklığını, vefasını bir kez daha gördüm. Bütün kurumlardan önce hatırladılar minderlerin ilk şampiyon öğretmenini. Üniversiteli gençler ilgiyle dinlediler Ahmet Bilek’in başarı öyküsünü ve gurbette trajik biten yaşamını.
Köy enstitüleriyle ilgili özellikle nisan ayında epey belgesel izledim. Bu kurumlardan yetişen ünlülerden söz edilirken, hâlâ Ahmet Bilek’in adını görmemek beni üzüyor. Okurlarım bıkkınlık duysalar bile, minderlerin Sessiz Şampiyon’unu tekrar tekrar yazıyorum, yazacağım da…
1932 yılında Manisa/Kula’nın Menye köyünde dünyaya geldi Ahmet Bilek, ilinde, ilçesinde, köyünde tek bir tesise, sokağa, meydana adı verilmedi. Oysa buralarda heykeli olmalıydı. Bu tarihi ilimizde bir zamanlar Manisa Tarzanı diye biri çıktı, güya İstiklal madalyası varmış. Ben okurların yalancısıyım, madalyasının sahte olduğu söyleniyor. Hollywood taklitçisine gösterilen ilginin yüzde biri minderlerin bu ilk şampiyon öğretmenine gösterilemez miydi? Ahmet Bilek Manisa’nın yetiştirdiği ilk ve tek olimpiyat şampiyonu, bu başarının hiçbir değeri yok mu? Spor tarihimizde bir önemli isim daha var, Ruhi Sarıalp, 1948 yılında üç adım atlamada olimpiyat üçüncüsü oldu, o da Manisalı, onun da bir yerde adı yok. Ruhi Sarıalp’ın başarısına atletizmde çok uzun yıllar bir yenisi daha eklenemedi.
Ne diyeyim, onlar sporda şampiyon oldular, bizler vefasızlıkta…
Sağır sultanların belki kulakları açılır diye bir yerlere dilekçeler yazdım. Manisa’daki üniversitelere, Kula Belediyesine yazdım; üşenmedim, Manisa Valiliğine de şu dilekçeyi gönderdim: