İlk derslerimin heyecanını Amasya Lisesinde yaşadım, özellikle ilk dersin heyecanı bir başkaydı. Arkamda kara tahta, elimde beyaz tebeşir... Yıl 1971… Bekârdım, öğrencilerimle biraz öğretmen, biraz arkadaş gibi göründüğüm yıllardı. Nisan ayının güzel günlerinden biriydi ama her tarafı elma kokan kentte huzur yoktu, karışık olaylar yaşanıyordu. Şerafettin Atalay’ın (Can Atalay’ın amcası) öldürüldüğü günlerde gelmiştim kente. Bu cinayet yalnız Atalay ailesinde değil, bütün bir kentte travma etkisi yaratmıştı. Elimdeki siyah James Bond çantasının, zamansız atanmamın, bir de kentteki bu ilk siyasal cinayetin etkisiyle sanırım, beni polis sananlar olmuştu. Yıllar sonra edebiyat öğretmeni olan bir öğrencim anlattı. Solcu nasıl olur diye bizi görmeye gelenler olurmuş. “Bizi bir müzeye koyup bilet kesselermiş keşke!..” diye gülmüştüm. Küçük yerlerde solcu olmak zordu. Farklı bir yaratık göreceklermiş gibi gerçekten bizi görmeye gelenler vardı.
Küçük kentlerdeki huzursuzluklar, dedikodular başkaydı, herkesi sarıverir, dışında kalamazdınız.