Bu köşeden Sayın Murat Bardakçı’ya yazdığım mektubu dikkatli okurlarım anımsayacaklardır. Bir kitabının kapağındaki yazım yanlışına değinmiştim. Yazıyla, kitapla uğraşanlar bilirler, kitap kapağındaki yazım yanlışı daha rahatsız edicidir. Bu dil yanlışlarından yazarları küçültmek, kitaplarını gözden düşürmek için söz etmiyorum; yayın dünyasına, yayıncılara, yazarlara, dilimize karınca kaderince küçük bir katkım olsun istiyorum; yardımcı oluyorum, bir bakıma onların bedava redaktörlüğünü yapıyorum. Kimseden bir teşekkür filan beklemiyorum. Zaten yanlışın asıl muhatabı kişiler, kuruluşlar oralı bile olmazlar; benim yazılarımdan sonra kılavuzlarındaki yanlışlarını düzeltmek zorunda kalan dille ilgili kurumların bile tek bir “teşekkürü” nasip olmamıştır.
Murat Bardakçı’ya 4 Kasım 2014 tarihinde yazdığım mektup şöyle başlıyordu:
“Önce bir soruyla başlamak istiyorum mektubuma: “Fıstıkçı Şahap”ı bilir misiniz? Belki anımsayıp gülümsediniz, belki de bilmiyorsunuz ya da adını bir yerden anımsar gibi oldunuz. Türkçe öğretmenleri işlerini kolaylaştırmak için, bazı kuralları akılda kalacak esprilerle ya da uydurma bazı formüllerle öğretirler. Türkçedeki sert ünsüzleri ezberlemeyi kolaylaştıran uydurma bir formüldür “FISTIKÇI ŞAHAP”, küçük çocukların pek hoşuna gider, bizler de işimizi kolaylaştırdığı için bu basit yollardan yararlanırız. “FISTIKÇI ŞAHAP” sözündeki ünsüzlerin sert olduğunu anlatırız, öğrenci de bu sekiz ünsüzü kolayca ezberler. Bu ünsüzleri bu biçimde ezberlettikten sonra, ardından anlatacağımız kurallara geçeriz: Türkçede bir sözc&uu...