Kars’ta bir akşam yemeğindeydik. Bölgenin en önemli kültür geleneği olan iki aşık geldi. Sazlarını omuzlarına astılar. Aşık Bilal Ersan ve Ensar Şahbaz. ‘Kıpçak Türklerinin (Karapapak) müziklerini okuyacağız’ dediler.
Sonra aşık Bilal bana döndü. “Siz Ağrı/Taşlıçaylısınız. Sizin oralarda çok dinlenen bir türkümüz var. Onu söyleyeceğim” dedi.
Türkü, Asya’dan Anadolu’ya göçen Kıpçak Türklerinin kaderini anlatan hüzünlü bir hikayeyi dile getiriyordu.
Sazın tellerine vurdu, benim yüreğim titremeye başladı.
“Başımın sertacı befalı (vefalı) oğul
Gardaşda gardaşı bele mi arar