Depremin çok sarstığı bir ildeydim. Kriz merkezine gittim. Uzaktan beni tanıyan iki kişi yanıma geldi. AFAD çalışanlarıydı. İkisi de yüksek mühendisti ve uzun yıllardır AFAD'da görevlilerdi. Gözlerinde hüzün, hayal kırıklığı ve yorgunluk vardı. "Biz bu günler için yetiştirildik. Ama bugün o fonksiyonda görevlendirilmiyoruz, çalışmıyoruz, çalıştırılmıyoruz. Başımızda lise mezunu bir amir var. Ne dediğimizi anlıyor, ne de verdiği kararlar doğru oluyor..." O kadar çok dert yandılar ki...